Η φιλοσοφική λίθος (lapis philosophorum) θεωρείτο κατά τον Μεσαίωνα (και να δοθεί έμφαση στην ιστορική αυτή περίοδο) πως ήταν μία αλχημική ουσία η οποία μπορούσε να παρατείνει την ζωή κάποιου. Επίσης λεγόταν ότι όταν ερχόταν σε επαφή με οποιοδήποτε από τα μη πολύτιμα μέταλλα το μετέτρεπε σε χρυσό και ήταν σίγουρα ένας από τους στόχους που κάθε αλχημιστής που σεβόταν τον εαυτό του ήθελε να επιτύχει κατά την διάρκεια της ζωής του.
Τα όνειρα όμως των αλχημιστών φαίνεται πως βρίσκουν έναν τρόπο να υλοποιηθούν στον σύγχρονο κόσμο του μεγάλου 21ου αιώνα. Είναι τώρα, στην αρχή της τρίτης χιλιετίας που δειλά-δειλά εμφανίζονται όλο και περισσότερο στον κόσμο - και με μία μικρή καθυστέρηση και στην Ελλάδα - αυτά τα συμπληρώματα διατροφής/υποκατάστατα της φιλοσοφικής λίθου που υπόσχονται από απλή εξαφάνιση των ρυτίδων και, την «παραδοσιακή» πλέον, αντικαρκινική δράση μέχρι την επανεμφάνιση μαλλιών στην κεφαλή και πιθανότατα να μπορούν να πληρώσουν και τον Εν.Φ.Ι.Α..
Σαφώς και ένα συμπλήρωμα διατροφής γενικά δεν είναι πρόβλημα, αντίθετα είναι το άμεσο και θετικό παρελκόμενο πολυετούς επιστημονικής έρευνας και είναι το εξυπνότερο μέσο για να καλύψει κανείς - προσωρινά ή μόνιμα - ένα διατροφικό κενό το οποίο είτε έχει κληρονομήσει είτε έχει εμφανίσει κατά την ζωή του. Τί γίνεται όμως όταν κάποιες ουσίες ξεπερνούν σε φήμη τις υπόλοιπες και αρχίζουν να γίνονται «υπερουσίες» που κάνουν σχεδόν τα πάντα; Ουσίες που ταυτόχρονα μπορούν να προστατεύουν τον οργανισμό από τις «θανατηφόρες» συνέπειες της γήρανσης - γιατί η γήρανση φέρνει τον θάνατο για κάποιους - και να προσφέρουν μία αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής αυτού που τις καταναλώνει σε πολλά επίπεδα: χαρίζουν ευεξία, δύναμη, ευρωστία, πνευμετική διαύγεια και πολλά ωραία και ευχάριστα.
Είναι όμως ακριβώς έτσι τα πράγματα; Σαφώς και η απάντηση είναι αρνητική και μπορεί κανείς να το δει κάνοντας έναν εύκολο συλλογισμό: Εάν μία ουσία μπορεί να επιδρά τόσο ισχυρά στον οργανισμό ενός ανθρώπου έχοντας τις αναφερόμενες θετικές συνέπειες, τί την εμποδίζει να έχει και αντίστοιχα έντονες αρνητικές συνέπειες; Προφανώς και τίποτα, άλλωστε έχουν σημειωθεί παράξενα περιστατικά μετά την χρήση τέτοιων «υπερουσιών» όπως λ.χ. εμφάνιση καρκινικών όγκων μετά από διακοπή χρήσης κολαγόνου ή εμφάνιση ηπατίτιδας έπειτα από διακοπή χρήσης παρασκευασμάτων αλόης. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Συνηθίζεται να παραλείπεται να αναφερθεί κατά την προώθηση αυτών των προϊόντων ποιες από τις αποδιδόμενες σε αυτά ιδιότητες είναι επιστημονικά τεκμηριωμένες και επιβεβαιωμένες και ποιες είναι ακόμα υπό έλεγχο. Έτσι για παράδειγμα, ενώ στην αλόη την καημένη αποδίδονται χίλια δυό πράγματα, είναι βέβαιο μόνο το ότι είναι ασφαλώς και αρκετά αποδοτικά αξιοποιήσιμη απέναντι σε δερματικά εγκαύματα ή έρπητες των γεννητικών οργάνων, ενώ η γενική χρήση της για άλλους σκοπούς πρέπει να περιορίζεται στη μία συνεχή εβδομάδα χρήσης (στοιχεία του NIH).
Αλλά το ζήτημα είναι τι καθιστά αυτά τα θαυματιουργά προϊόντα ικανά και αντάξια της εμπορικής απήχησης που απολαμβάνουν; Πιθανότατα, τουλάχιστον στα μάτια μου, είναι η ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου να βρει στα προβλήματά του την εύκολη λύση. Δεν θέλουμε να παλέψουμε και πολύ για να μακροημερεύσουμε σε αυτόν τον κόσμο, για αυτό και αποζητούμε την εύκολη λύση, το κλειδί για όλες τις πόρτες της. Είναι σχεδόν πρωτόγονο στα μάτια του εκπολιτισμένου από τις συγκυρίες δυτικού ανθρώπου να ασχοληθεί με την διατροφή του και το σώμα του αν δεν συντρέχει κάποιος άλλος λόγος (κάλλος, επίδειξη κ.λπ.). Διότι θεωρούμε πως μόνον οι αθλητές έχουν λόγο να ασχολούνται με αυτά, εμείς είμαστε εδώ για το πνεύμα, την υψηλή κουλτούρα και όχι για τις εστικτώδεις - ζωώδεις θα λέγαμε - λειτουργίες, όπως το φαγητό μας.
Μόνον που δεν έχουμε ακόμα αντιληφθεί ότι ένα υψηλό πνεύμα μπορεί και οφείλει να ερμηνεύσει και να επανανοηματοδοτήσει τις, εκ φύσεως σοφές, επιλογές των ενστίκτων του και όχι να τις απορρίψει. Δεν έχουμε λοιπόν λόγο να δίνουμε την διατροφή μας θυσία στον βωμό της όποιας θεωρούμενης πολιτισμικής μας εξέλιξης.
Και λίγη μουσική για το ξημέρωμα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου